Παρασκευή 28 Ιουνίου 2019

Καθημερινή Ποίηση

Ξύπνησα νωρίς
έφτιαξα έναν καφέ στα γρήγορα
και
έκλεισα το κλιματιστικό.
Στρίβω το πρώτο τσιγάρο
και
σκέφτομαι πως η σημερινή μέρα
θα είναι ίδια με τη χθεσινή
και
πανομοιότυπη με την αυριανή.

Ανάβω τσιγάρο
πρώτη ρουφηξιά
και
μπερδεύεται η πίκρα του τσιγάρου
με τον γλυκόπικρο καφέ
και
την ξινίλα που υπάρχει μέσα μου.

Τι θα φάμε σήμερα;
Το αιώνιο ερώτημα
στροβιλίζεται στο κεφάλι μου
και
μπερδεύεται με τόσα ερωτηματικά μέσα μου
που καμία σχέση με φαγητά δεν έχουν.

Σκρολάρω στον υπολογιστή
χωρίς διάθεση να δω τίποτα πραγματικά
όλα γίνονται μηχανικά.
Πρέπει να σηκωθώ
η ώρα περνάει
και τι θα μαγειρέψω δεν ξέρω.

Χθες βράδυ καθάρισα φασολάκια

Να ανάψω το θερμοσίφωνο

Τα χρόνια περνούν...

Το απόγευμα πρέπει να πάω να πάρω τους βαθμούς της μικρής

Τελειώσαν κι πατάτες

Θέλω κάτι δυνατό

Να πάρω ψωμί

Κάτι ενδιαφέρον...

Το Σάββατο θα κάνουμε κάτι οι δυο μας
και
θα πιούμε
και ίσως να κάνουμε σεξ

Θα φτιάξω μακαρόνια με σάλτσα
Εύκολο και γρήγορο


Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου 2017

Ο Μπρέχτ για τη Γνώση


«Κάθε χρόνο το Σεπτέμβρη σαν ανοίγουν τα σχολεία,
στις συνοικίες οι γυναίκες μπαίνουν στα χαρτοπωλεία.
Και αγοράζουν σχολικά βιβλία και τετράδια για τα παιδιά τους.
Απελπισμένες ψάχνουν στα τριμμένα τσαντάκια τους
και την τελευταία δεκάρα,
όλο παράπονο
που η γνώση είναι τόσο ακριβή.
Κι όμως μήτε που υποπτεύονται
Πόσο κακή είναι η γνώση
Που προορίζεται για τα παιδιά τους»
Μπ. Μπρεχτ..


Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

Βαγγέλης Γιακουμάκης..Παρών..!

Ο Βαγγέλης βρέθηκε νεκρός...Δε με ενδιαφέρουν τα ιατροδικαστικά πορίσματα..είτε με τον έναν, είτε με τον άλλο τρόπο ο Βαγγέλης δολοφονήθηκε.

Τον δολοφόνησαν τα πρότυπα μιας κοινωνίας χρόνια νεκρής. Άντρακλες, λεβέντες, που "τιμάν" τα παντελόνια τους κι έχουν τα χέρια τους καθαρά σαν τους φασίστες του κοινοβουλίου. Σα τον στρατόκαυλο στο στρατό που κάνει καψόνια στους "ψάρακες". Σαν τους νταήδες στα σχολεία που κοροϊδεύουν, βρίζουν και φτύνουν τον αδύναμο, την χοντρή, τον γυαλάκια. Σαν κάτι μάγκες που συναντάς στο δρόμο, στις πλατείες, στα λεωφορεία και σπρώχνουν και γελάνε με τον Αλβανό ή τον πάκι...

Τον σκότωσες εσύ που σήμερα βάζεις καρδούλες και γράφεις επικήδειους στον τοίχο σου. Εσύ που αύριο κιόλας με την πρώτη ευκαιρία θα χλευάσεις τη διαφορετικότητα. Εσύ που θα κοροϊδέψεις οτιδήποτε δεν αντιστοιχεί στα πρότυπα που σου έχει μάθει να ακολουθείς το θέαμα, τα περιοδικά και το δήθεν life style.

Εσύ που παρακαλάς το παιδί σου να μη γίνει πούστης μην τυχών και σου χαλάσει το όνομα..κι εσύ που βγάζεις παιδιά και τα μαθαίνεις να χτυπάνε να βρίζουν να γελάνε να χλευάζουν και να μην δέχονται τη διαφορετικότητα.

Τώρα συνέχισε να το παίζεις σοκαρισμένος, συγκινημένος και οργισμένος μέχρι να βρεθεί μπροστά σου ένας ακόμα Βαγγέλης για να δείξεις την βαρβατίλα σου...!

Μα ποιο πολύ αναρωτιέμαι...θα είχε συγκινηθεί άραγε το πανελλήνιο αν τον Βαγγέλη τον έλεγαν Χασάν και ήταν από το Μπαγκλαντές ? Αν τον έλεγαν Γιαζμίν και ήταν από την Ινδία? Αν η μπλούζα του δεν έγραφε Italy και ήταν κελεμπία ή μπούργκα? Αν τον έλεγαν Βαγγέλη στα χαρτιά αλλά τον φώναζαν Σάντρα και φόραγε τακούνια ?


Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Τρομοκρατία



         Τρομοκρατία νοικοκυρούλη - τηλεθεατούλη μου δεν είναι ο Ρωμανός..
Κι αύριο να αφεθεί ελεύθερος το ξέρεις πως δεν έχεις να φοβηθείς. Ξέρεις πως δεν ανήκεις σε αυτούς που θα αγγίξει..Ήσυχος όπως σήμερα θα συνεχίσεις την ζωούλα και τον γαμημένο ύπνο σου.
Κοίτα γύρω σου..Άνοιξε επιτέλους τα μάτια και τα αυτιά σου..Θα σου πω για εμένα που βιώνω καθημερινά στο πετσί μου την τρομοκρατία. Θα σου μιλήσω γι'αυτόν τον γαμημένο κόμπο που έχω τόσες μέρες στο στομάχι και ίσως να τον έχεις νιώσει κι εσύ κάποια στιγμή...


Τρομοκρατία είναι ο λογαριασμός της ΔΕΗ όταν κάθεσαι να φας και τον βλέπεις πάνω στο τραπέζι να σου θυμίζει πως κινδυνεύεις να μείνεις εσύ και τα παιδιά σου χωρίς ρεύμα. Τρομοκρατία είναι να μην έχεις τα απαραίτητα για να ετοιμάσεις αυτό το πιάτο το φαΐ.. 

Τρομοκρατία είναι να έχεις πάει 30+ χρονών και να πρέπει ακόμα να υπ ακούς την μάνα σου γιατί την έχεις ανάγκη. Τρομοκρατία είναι αυτός ο πόνος στο στομάχι γιατί δεν ξέρεις τι σκατά θα κάνεις αύριο. Τρομοκρατία είναι να κοιτάς το παιδί σου και να θες να κλάψεις γιατί βλέπεις πως κάθε μέρα που περνάει θα στερείται ακόμα περισσότερα ενώ δε φταίει..

Ας σταματήσουμε λοιπόν να αποκαλούμε τρομοκράτες το Ρωμανό ή τον Μιχαηλίδη ή οποιονδήποτε τρομάζει το σύστημα. Ας σταματήσουν επιτέλους όλα τα γλιφτρόνια αυτού του συστήματος να μιλάνε για δικαιοσύνη. 

Ο Νίκος Ρωμανός μόνο παράδειγμα μπορεί να είναι και για εμάς και για τα παιδιά μας. Για το πείσμα του και για την θέληση του να ζήσει διεκδικώντας όλα όσα του ανήκουν. Ας μην ακουστεί από κανέναν λοιπόν ότι ο Νίκος αυτοκτονεί με την απεργία πείνας. Ο Νίκος το μόνο που θέλει είναι να ζήσει με αυτές τις μικρές έστω, δόσεις ελευθερίας που θα παίρνει από τις εκπαιδευτικές άδειες. Σας αρέσει ή όχι είναι δικαίωμα του...και δε θα ενοχλήσει την μίζερη ζωούλα κανενός φιλήσυχου πολίτη.

Νίκο γερά...ως την λευτεριά...!!!
(συγχωρέστε με για τον συναισθηματισμό μου... ΑΛΛΑ αυτή η έλλειψη συναισθήματος έχει κάνει την κοινωνία τόσο ψυχρή και αδιάφορη και ΝΑΙ όταν έχω να αντιμετωπίσω έναν επικείμενο θάνατο, δε μπορώ να αντικρίζω τα πράγματα γύρω μου μόνο με την πολιτική μου ματιά...γιατί όπως και να το κάνουμε το συναίσθημα είναι αυτό που μας κάνει πραγματικούς Ανθρώπους..)