Συνολική ποινή κάθειρξης 25 ετών κατά συγχώνευση.
Ναι, 25 χρόνια φυλάκισης... αλλά γιατί..? Για ποιόν..? Για κάποιον που έστω με αποδείξεις φάνηκε ότι συμμετείχε σε ληστεία και δολοφονία ? Όχι..!!! Ακόμα κι μάρτυρες δεν αναγνώρισαν κανέναν ένοχο στο πρόσωπο του Τάσου. Ακόμα και τα στοιχεία με τα οποία προσπάθησαν να τον ενοχοποιήσουν έπεσαν το ένα μετά το άλλο μέσα στις δικαστικές αίθουσες που παίχτηκε αυτή η φαρσοκωμωδία από μεριάς δικαστικών,μπάτσων και αντιτρομοκρατικής.
Ο Τάσος , εγώ , εσύ , οι σύντροφοί μας, τα παιδιά μας , οι φίλοι τους κι άλλοι τόσοι, από εδώ και πέρα θα καταδικαζόμαστε με 25 χρόνια φυλάκισης ή με όσα προβλέπουν οι νόμοι τους ή καλύτερα οι κυβερνήσεις τους μόνο και μόνο για την πολιτική μας ταυτότητα. Ή για τα γραπτά μας, τα λεγόμενα μας στα blog μας, τις τσάντες ή τις μπλούζες που θα γράφουν πάνω το όνομα του οποιοδήποτε μέρους όπου έγινε μια δολοφονία ή μια ληστεία. Θα καταδικαζόμαστε για το δικαίωμα μας να συμμετέχουμε σε πορείες και διαδηλώσεις, για το δικαίωμα μας να μη συμφωνούμε με το σύστημα τους, για το δικαίωμα να είμαστε ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας.
Για όλα αυτά, τα δικαστήρια τους δε θα μας αναγνωρίζουν κανένα ελαφρυντικό..πόσο μάλιστα το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου. Φυσικά το λιγότερο που θα έπρεπε να μας απασχολεί είναι αυτό. Ακόμα κι αν αναγνώριζαν τον έντιμο βίο του Τάσου η ποινή θα μειωνόταν 1-2 χρόνια και θα εξακολουθούσαν να πανηγυρίζουν την δήθεν ενοχή του.
Μετά από την λήξη αυτής της συνεδρίασης λοιπόν κρινόμαστε όλοι ένοχοι. Ένοχοι μόνο και μόνο επειδή ανήκουμε στον αναρχικό χώρο. Ένοχοι γιατί οι πολιτικές μας πεποιθήσεις δεν ταιριάζουν στα γούστα και τις προτιμήσεις τους. Δε θα έπρεπε όμως κατά τη γνώμη μου να μας εντυπωσιάζουν όλα αυτά. Ζούμε μέρες που η κρατική καταστολή μας δείχνει καθημερινά τα δόντια της. Η αστυνομοκρατία του Δένδια ασκεί την μεγαλύτερη δυνατή πίεση στον χώρο και σε όποιον αντιστέκεται στα γούστα της. Δεν έχει νόημα να κάτσουμε να αναλύσουμε το πως στέκεται το σύστημα απέναντι μας.
Μεγαλύτερη σημασία για εμένα τούτη την ώρα έχει να κάτσουμε όλοι μαζί κι ο καθένας μόνος του και να αναλογιστούμε τις δικές μας ευθύνες και την δική μας στάση τόσο απέναντι στην κρατική τρομοκρατία όσο και στους ίδιους μας τους συντρόφους.
Εγώ λοιπόν μονάχα ένα νιώθω την ανάγκη να πω...
Συγνώμη Τάσο..και κάθε Τάσο..!Του χτες, του σήμερα και του αύριο..!
Συγνώμη που δεν είμασταν όλοι δίπλα σου από την αρχή.
Συγνώμη που φανήκαμε τόσο "λίγοι" μπροστά στο δικό σου μεγαλείο.
Συγνώμη που δεν μπορέσαμε να χαμογελάσουμε τόσο λαμπερά όσο εσύ
καθώς έφευγες από την αίθουσα του δικαστηρίου.
Συγνώμη που ακόμα κι εκείνη την ώρα αντί να σου δίνουμε κουράγιο εμείς μας έδινες εσύ..!
Μα πάνω απ'όλα συγνώμη που δεν έχουμε καταφέρει ακόμα
να κάνουμε τον κόσμο .. καλύτερο
και τους ανθρώπους .. αληθινούς Ανθρώπους
και τις φυλακές .. παιδικές χαρές
και τα κάγκελα στο παράθυρο .. ανάμνηση
και την ελπίδα .. πραγματικότητα!!!
Τάσο γερά ως την Λευτεριά...!!!!
