Τρομοκρατία

         Τρομοκρατία νοικοκυρούλη - τηλεθεατούλη μου δεν είναι ο Ρωμανός..

Κι αύριο να αφεθεί ελεύθερος το ξέρεις πως δεν έχεις να φοβηθείς. Ξέρεις πως δεν ανήκεις σε αυτούς που θα αγγίξει..Ήσυχος όπως σήμερα θα συνεχίσεις την ζωούλα και τον γαμημένο ύπνο σου.

Κοίτα γύρω σου..Άνοιξε επιτέλους τα μάτια και τα αυτιά σου..Θα σου πω για εμένα που βιώνω καθημερινά στο πετσί μου την τρομοκρατία. Θα σου μιλήσω γι'αυτόν τον γαμημένο κόμπο που έχω τόσες μέρες στο στομάχι και ίσως να τον έχεις νιώσει κι εσύ κάποια στιγμή...

Τρομοκρατία είναι ο λογαριασμός της ΔΕΗ όταν κάθεσαι να φας και τον βλέπεις πάνω στο τραπέζι να σου θυμίζει πως κινδυνεύεις να μείνεις εσύ και τα παιδιά σου χωρίς ρεύμα. Τρομοκρατία είναι να μην έχεις τα απαραίτητα για να ετοιμάσεις αυτό το πιάτο το φαΐ.. 

Τρομοκρατία είναι να έχεις πάει 30+ χρονών και να πρέπει ακόμα να υπ ακούς την μάνα σου γιατί την έχεις ανάγκη. Τρομοκρατία είναι αυτός ο πόνος στο στομάχι γιατί δεν ξέρεις τι σκατά θα κάνεις αύριο. Τρομοκρατία είναι να κοιτάς το παιδί σου και να θες να κλάψεις γιατί βλέπεις πως κάθε μέρα που περνάει θα στερείται ακόμα περισσότερα ενώ δε φταίει..

Ας σταματήσουμε λοιπόν να αποκαλούμε τρομοκράτες το Ρωμανό ή τον Μιχαηλίδη ή οποιονδήποτε τρομάζει το σύστημα. Ας σταματήσουν επιτέλους όλα τα γλιφτρόνια αυτού του συστήματος να μιλάνε για δικαιοσύνη. 

Ο Νίκος Ρωμανός μόνο παράδειγμα μπορεί να είναι και για εμάς και για τα παιδιά μας. Για το πείσμα του και για την θέληση του να ζήσει διεκδικώντας όλα όσα του ανήκουν. Ας μην ακουστεί από κανέναν λοιπόν ότι ο Νίκος αυτοκτονεί με την απεργία πείνας. Ο Νίκος το μόνο που θέλει είναι να ζήσει με αυτές τις μικρές έστω, δόσεις ελευθερίας που θα παίρνει από τις εκπαιδευτικές άδειες. Σας αρέσει ή όχι είναι δικαίωμα του...και δε θα ενοχλήσει την μίζερη ζωούλα κανενός φιλήσυχου πολίτη.

Νίκο γερά...ως την λευτεριά...!!!

(συγχωρέστε με για τον συναισθηματισμό μου... ΑΛΛΑ αυτή η έλλειψη συναισθήματος έχει κάνει την κοινωνία τόσο ψυχρή και αδιάφορη και ΝΑΙ όταν έχω να αντιμετωπίσω έναν επικείμενο θάνατο, δε μπορώ να αντικρίζω τα πράγματα γύρω μου μόνο με την πολιτική μου ματιά...γιατί όπως και να το κάνουμε το συναίσθημα είναι αυτό που μας κάνει πραγματικούς Ανθρώπους..)